ರಾಧೇ
ನೀನು ನನ್ನವಳಲ್ಲ, ನಾ ಕೈ ಬೀಸೀ ಕರೆದಾಗ ಓಡಿ ಬರುವ ಪ್ರೇಯಸಿಯು ನೀನಲ್ಲ ಕಾದ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ತಂಪನೆರೆಯುವ ಭಾವ ಎದೆಗಪ್ಪಿ ಕಣ್ಣೀರ ಸುರಿಸಿ ನನ್ನೆದೆಯ ತೊಯ್ಸುತ್ತಿದ್ದ ನಿನ್ನ ಆ ಪರಿಯ ಅನುಭೂತಿಯ ಕ್ಷಣಗಳು ಮತ್ತೆ ಮರುಕಳಿಸುವುದೇ ಇಲ್ಲ ನೀ ರಾಧೆಯಾಗಿದ್ದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾ ಮೊಹನನಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲೂ ನನಗಾಗಿ ಯುಗ ಯುಗಗಳೇ ಕಾಯುವೆ ಎಂದು ನಂಬಿ ಕೆಟ್ಟೆನಲ್ಲ ಬರಿ ರಾಧೆಯೇ ಏಕೆ ಕಾಯಬೇಕು, ಬೇಯಬೇಕು ವಿರಹದಲ್ಲಿ? ನೋವು ದುಃಖ ವಿರಹ ವೇದನೇಗಳ ಸಮಪಾಲು ಮೋಹನನಿಗೂ ದಕ್ಕಲಿ ನಿನ್ನ ಹರ್ಷಾ