ಹೃದಯ ವೀಣೆ ಮೀಟಿದಾಗ

ಅವನು ಮೋಸಗಾರ ಅಂತ ನನಗೂ ಗೊತ್ತು, ತುಟಿ ಬಿಚ್ಚಿ ಅವನಿಗೇ ಕೇಳಿದರೆ ಬಹುಶ ಅವನು ನಿರಾಕರಿಸಲಾರ ಅವನದೇನಿದ್ದರು ಕಣ್ಣ ಸನ್ನೆಯಲ್ಲೇ ಆಕ್ರಮಣ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಎಂದು ಸಿಗದ ಜಾರಿ ಹೋಗುವ ಪೋರ ಮುಗ್ಧ ಮಗುವೂ ಹೌದು ಮೋಸದ ಲೇಪವಿಲ್ಲ ಆದರೂ ಅರಿಯೇ ಮನ ಸೆಳೆಯುವ ಮಾಟಗಾರ ಮರೆಯಬೇಕೂ ಅಂದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನೆನಪಾಗುವನು, ನನ್ನನ್ನೇ ಮರೆತೇನು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಆದರೂ ನೆನಪಾಗದೇ ಇರನು ಕ್ಷಣಕಾಲ ಮಾಂತ್ರಿಕನವನು ನೋಟದಲ್ಲೇ ತರಂಗಗಳನೆಬ್ಬಿಸುವನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ, ಆದರೂ ಅವನೇಷ್ಟು ಪ್ರಶಾಂತನಾಗಿಹನು  ನಿನ್ನ  ಮುರುಳೀಯ ನಾದಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಾ ಮರೇತು ಓಡೋಡಿ ಬರಲೇ ಬೇಕು ನಾನು, ಓ ಹೃದಯ ಚೋರನೆ ನನ್ನ ಕರೇಯುವ ಮೋದಲು ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಜಗದ  ಪರಿವೇ ಮಾಡಬಾರದೇ ನೀನು

ಮನಸು ಚೋರ್ ಬಜಾರು ನಾನಿರಬೇಕು ಅದರಿಂದ ಹುಷಾರು ಅದು ಬಯಸುವ ವಸ್ತು ಯಾರಪ್ಪನದಾದರೇನು ಸೊತ್ತು, ಕೇಳದು ಯಾರ ಮಾತು ಪಡೆದೇ ತೋರಿಸುವದು ತನ್ನ ಹುಕುಮತ್ತು ಯಾರದೋ ಅಂಗಳದ ಗುಲಾಬಿ ನನ್ನಯ ಮುಡಿಗೆ ಯಾಕೆ? ಆದರು ಕೇಳದು ಕೀಳುವ ಮುನ್ನ ನಾನು ಮಾಡುವದು ತಪ್ಪು ಅನಿಸದು. ಲಗಾಮು ಹಾಕಲು ಅದು ವಿವೇಕವಿರದ ಕುದರೆಯೇನಲ್ಲ ಬಲು ಜಾಣೇ.. ಆದರು ಸ್ವಾರ್ಥಿ, ತನ್ನ ಖುಷಿಗಾಗಿ ಯಾರಿಗೂ ನೋವು ಕೊಡಲು ಹೇಸದು. ಏ ದೇವರೇ ನಡೆಸು ಏನಾದರೂ ಕರಾಮತ್ತು ಠಿಕಾಣಿಗೇ ಬರಲಿ ನನ್ನ ಮನಸು ನಾನಲ್ಲವೇ ನಿನ್ನ ಸೊತ್ತು? ನಿಮ್ಮ ಹರ್ಷಾ