ಹೃದಯ ವೀಣೆ ಮೀಟಿದಾಗ

ರಾತ್ರಿ ಅನ್ನುವದು ಅಮ್ಮನ ಮಡಿಲು ನೂರಾರು ನೋವು ನಲಿವುಗಳ ಮರೇಸಿ ನೇರವಾಗುವದು ನೀದ್ದೆಗೆ ಜರುಗಲು

ಬಾಳ ದಾರಿಯಲಿ ಪಯಣಿಗರಷ್ಟೆ ನಾವು ಎನ್ನುವದು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಅಳಿಸಲಾಗದ ಸತ್ಯ ಅದು ಮರೆತು ಹೋದಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ನೆಲೆಯೂರುವ ಕನಸು ಕಾಣುವೆವು ನಿತ್ಯ ನಿಮ್ಮ   ಹರ್ಷಾ 

ಭೋರ್ಗರೆಯುವ ಭಾವನೆಗಳ ಹತ್ತಿಕ್ಕಿ ಕಟ್ಟಿರುವೆ ಮನಸಲ್ಲೊಂದು ಆಣೆಕಟ್ಟು ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳ ಇಟ್ಟಿಗೆಯಾಗಿಸಿ ಪೋಣಿಸಿದ ಗೋಡೆಗೆ, ನನ್ನ ನೆತ್ತರು ನೀರಾಗಿ, ಜೊತೆಯಾಗಿ ಕಳೆದ ರಸನಿಮಿಷಗಳ ಕೂಡಿ ಕೆಸರಾಗಿ, ಕಟ್ಟಿರುವೆ ಯಾರು ಎಂದಿಗೂ ಒಡೆಯಲಾಗದ ತಡೆಗೋಡೆಯನೊಂದು ಅಯ್ಯೋ ಅದೆಲ್ಲಿ ಮರೆತೇ ? ಎಲ್ಲಿ ನನ್ನೆದೆಯ ಬಡಿತ? ಹೃದಯ ಹೇಳಿತು ಗೆಳೆಯ ನೀನು ಕಟ್ಟಲಿಲ್ಲ ಅವಳ ನೆನಪುಗಳ ತಡೆಯುವ ಗೋಡೆಯ..... ನೀನು ಕಟ್ಟಿದ್ದು ನನ್ನ ಜೀವಂತ ಸಮಾಧಿಯ ಹರ್ಷಾ